Wat is het toch heerlijk, dacht ik vanochtend op de fiets, om met beenstukken te kunnen trainen. En niet met een lange winterbroek. Met beenstukken kun je namelijk zo lekker makkelijk en snel even plassen.

Ja, wij vrouwen doen dat onderweg: plassen. Dat is meteen hét antwoord op de naar telkens weer blijkt allerprangendste vraag die heerst onder mannen. Vraag twee op de lijst luidt immer: en hóe doen jullie dat dan? Want de koers wacht op niemand en zeker niet op vrouwen die zich uitgebreid ontkleden om met de billetjes in de berm te gaan zitten. Tenzij er een trein langskomt. Maar ja, dat gebeurt natuurlijk niet zo vaak.

Hoe wij dat doen, snelplassen, leerde ik zelf pas afgelopen zomer. Helaas kwam deze onontbeerlijke informatie te laat voor ons boek Vrouw&Fiets, anders hadden we het er zeker in opgenomen. Want ook als je niet koerst is deze plastechniek nuttige kennis. Niemand kleedt zich graag bijna helemaal uit tijdens een fietstochtje, immers. Daarom leek het me goed om deze snelplastechniek hier eens haarfijn uit te leggen.

(Heren, lees niet verder indien u liever in de veronderstelling blijft dat vrouwen nier- en darmloze schepsels zijn en dat wij de wc slechts bezoeken om hem te poetsen. Onderstaande informatie is sowieso niet zo relevant voor u, tenzij u hem met vrouwen in uw omgeving wilt delen – wat u zou sieren. U bent hoe dan ook gewaarschuwd.)

Dames, een uitleg in tekst is wat lastig, daarom heb ik een kleine illustratie voor jullie gemaakt:

1. Trek een van de pijpjes zo ver mogelijk omhoog.

2. Pak het pijpje aan de binnenkant beet, met de ene hand aan de voorkant en de andere hand aan de achterkant, met je arm over je rug. Trek de pijp zo ver mogelijk naar het andere been toe. De positie van de handen is daarbij cruciaal. Doe je het niet goed, door het pijpje bijvoorbeeld met beide handen aan de voorkant open te trekken, dan plas je over je handen en/of over je broek. Doe je het wel goed, dan ontstaat er een opening die meer dan genoeg ruimte biedt om door te plassen.

3. Hurk een beetje en plas.

Het fijne aan deze techniek is niet alleen dat het snel is, het is ook nog eens decent: er is nauwelijks een stukje blote huid te zien. Mocht er onverhoeds een voorbijganger langskomen, dan heeft hij/zij nauwelijks uitzicht op ontblote lichaamsdelen, laat staan ontblote edele delen. En als koersende vrouw ben je dus zo snel klaar dat je makkelijk weer aan kunt pikken voor de laatste volgauto voorbij is.

Vraag je je af waarom ik deze informatie juist met je deel in tijden dat er in Nederland bar weer heerst en je, mocht je al gaan fietsen, zeker geen beenstukken aan zult trekken? Deze techniek verdient enige oefening. Nu heb je dus tot het voorjaar om hangend boven het toilet te oefenen.

Voor de lezeressen van Vrouw&Fiets: print de illustratie met uitleg uit, leg ‘m achterin je boekje en voilà, een heus appendix. Gratis en voor niets. Graag gedaan.